Lichtenberger Methode
De Lichtenberger Methode is begin jaren negentig door Ingrid Voermans in Nederland geïntroduceerd. De methode, ontwikkeld onder leiding van zangeres en zangpedagoge Gisela Rohmert en professor in de Arbeitswissenschaft Walter Rohmert, gaat uit van het principe van zelforganisatie. In de stem, in ons lichaam, kunnen 'schijnbaar spontaan structuren van een hogere orde ontstaan'. Dit kan leiden tot een zeer efficiënt stemgebruik (synergetisch effect). Zingen en spreken gaat met ongekend gemak. De stem heeft een grote klankrijkheid, transparantie en draagkracht.
Een belangrijk kenmerk van zelforganisatie is dat niet doelbewust structuren kunnen worden aangebracht. Een hogere ordening ontstaat spontaan. Het lichaam, de stem, kan wel worden gestimuleerd. Hierdoor wordt een hogere ordening als het ware uitgenodigd. Een ontwikkeld waarnemingsvermogen van klank en zijnstoestand is hierbij een belangrijke voorwaarde. E.e.a. heeft grote consequenties voor de zangpedagogiek, zie 'Werkwijze'.
Onder 'Inleiding' wordt de methode verder geïntroduceerd. Het artikel kan worden beschouwd als een samenvatting van het boek 'Der Sänger auf dem Weg zum Klang', door Gisela Rohmert (1996). Dit boek is helaas niet meer leverbaar. Onder 'Achtergrond' wordt een aantal thema's nader besproken, waaronder de betekenis van de methode voor instrumentalisten. Daarnaast kan het interessant zijn kennis te nemen van de Rabine Methode. Op de website van het Rabine-Institut wordt de methode beschreven. De Rabine Methode kent niet toevallig enige overeenkomst (maar ook fundamentele verschillen) met de Lichtenberger Methode. De heer Rabine was begin jaren tachtig als wetenschappelijk medewerker betrokken bij het onderzoek naar de stemfunctie dat onder leiding stond van Walter Rohmert.
Het Lichtenberger Institut verzorgt seminars en opleidingen. In Nederland en België zijn zangpedagogen, logopedisten, therapeuten e.a. actief, die bekend zijn met de Lichtenberger Methode.
Ingrid Voermans
www.voicelearningcentre.nl
