Mijn zangervaringen

Hallo allemaal,

Ik wil gewoon even van me afschrijven. Ik heb een nogal aparte “zangcarrière” gehad. Het is een erg persoonlijk verhaal.

Al lang zong ik in een jeugdkoor. Ik was daar een vrij goede hoge alt. Toen ik als ‘t ware naar de grote stad verhuisde om daar te gaan studeren ging ik ook zanglessen volgen bij een docent die voornamelijk van jazz hield. Ik deed wel eens mee met vocal jams, maar de reacties uit de zaal waren altijd tamelijk lauw, wellicht ook door mijn nerveuze aard. Ik merkte bij mezelf dat ik wat vastliep. Nu geef ik toe dat ik geen gemakkelijk persoon ben en ik erg kritisch ben op mezelf. Mijn zangdocent grapte een keer dat ik ook niet bepaald een nachtegaaltje was. Nou, dat hakte er wel even in na zo’n 5 jaar knokken. Alle respect voor deze zangleraar, hoor. Bij hem heb ik wel geleerd goed te ademen. Ik ben zelf ook vertrokken, omdat ik het hem toch wat moeilijk maakte met mijn persoonlijkheid.

In de tussentijd oefende ik bij een band die als ‘t ware mijn droommuziek maakte. Rock met mooie vrouwenzang à la The Gathering en Evanescence.

Nogmaals respect voor mijn oude zangleraar, maar ik had even genoeg van het analyseren van jazz standaardjes. Ik wilde leren ZINGEN en met goede moed ging ik naar een docent klassiek. Hier ben ik anderhalf jaar geweest. Het was de grootste fout die ik ooit in mijn zangleven heb gemaakt. Deze zangleraar boorde me compleet de grond in. Ik was volgens hem totaal niet lichaamsbewust. (Hij was nogal New Age achtig). Ik wilde iets zijn wat ik niet was. Het conservatorium kon ik zeer zeker op mijn buik schrijven. Ik werkte keihard aan mijn toonladders en ademhaling met behulp van klassieke Italiaanse Aria’s. Twee opmerkingen zal ik nooit vergeten “Jij doet me denken aan het zigeunerjongetje met het traantje … Kitsch!” en “Er is niets mis met je stem, maar ja, het is als een Stradivarius in je handen en je kunt er niet op spelen!” Met andere woorden, je kunt het net zo goed tegen de muur kapot gooien!!

In die rockband werden nummers ook wel eens opgenomen. Toen ik mezelf terug hoorde kon ik wel achter de speakers schuilen van schaamte. Het was vals en lelijk. Ik ben er mee gestopt. De bandleden ware stomverbaasd. Ze vonden mij niet realistisch. Het klinkt in een oefenruimte nooit zo goed.

IK stopte met de lessen klassiek. Daarna zong ik nog “gewoon” met vrienden en vriendinnen en in een koor. Op een dag wilde inzetten, maar ik kreeg geen noot meer uit mijn keel. Ik dacht, o dat gaat wel over, maar nee. Mensen, ik ben zeker anderhalf à twee jaar mijn zangstem kwijt geweest!
Het gekke is dat ik nog heel gewoon, goed en helder kon spreken. Ik zit in het trainersvak en spreek gedurende een dag erg veel. Maar zodra ik een liedje wilde zingen, kwam er niets uit.

Ik wist maar al te goed dat dit tussen mijn oren zat. Ik noemde het zelf een “vocale burn out”. Mijn zangstem hield er na jaren ploeteren gewoon mee op. En écht, het was geen aanstellerij. Niemand wist dit. Anders had ik dit wel aan iedereen verteld in mijn omgeving.

Ik richtte me op eigen composities en dronk nogal veel in die tijd. Ik begon weer waar ik ooit begonnen was. Simpele liedjes van o.a. de Velvet Underground op een acoustische gitaar. Ik deed veel aan gedichten voordragen en ik probeerde er soms melodie van te maken. Eerst op spreekhoogte. Dat ging nog moeizaam, maar mijn zangstem kwam langzamerhand weer terug. Ik ging ook naar andere muziek luisteren, meer naar zangers en zangeressen die op spreekhoogte. Ik heb eigen liedjes opgenomen en tot mijn verbazing klonk het niet vals. Ik begrijp er nog steeds niets van. Wel verrassend :).

Ik krijg zeker complimenten uit mijn omgeving. Mijn stem is gelukkig een stuk meer ontspannen merk ik. Het heeft jaren geduurd, voordat ik ook weer voluit durfde te zingen en ietsje hoger, want volgens mijn zangleraar klassiek deugden mijn hoge tonen niet. ook begeleidde hij in die tijd iemand die bij de tien finalisten bij Idols 2 zat. En hij moest er uiteraard nog en passant bij zeggen dat ik meteen door hem was weggejaagd als ik er stond.

Wat wil ik eigenlijk met dit verhaal. Nou, ik ben nog steeds wel een beetje verward soms. Mijn eerste zangleraar zei dat hij me niets bij kon leren en mijn zangleraar klassiek zei dat je zingen NIET kunt leren. Je hebt talent en dat kun je aanboren en ontwikkelen. Ook dingen als timing kun je iet leren. Het zijn allemaal natuurlijke dingen die je vanzelf moet aanvoelen. Dat KUN JE NIET LEREN.

En toch lees ik zo vaak slogans bij websites van zangdocenten als bij als “leer zingen in 11 stappen”. “Iedereen kan zingen”. Behalve ik dus …. ?

Ik ben maar wat blij dat ik mijn zangstem terug is. Ik geniet er meer van dan ooit. Geen harde muziek meer om me heen in een oefenruimte waardoor ik klaarblijkelijk vals ga zingen. De band maakt overigens nog steeds mooie muziek maar met een nieuwe zangeres die een stem heeft als Kate Bush.

Ik zou graag eens wat van me laten horen, maar ik ben nu nog steeds een beetje huiverig om naar buiten te treden. Zo gek, mensen vinden me prachtig zingen, behalve de deskundigen … ?

O ja, ik drink gelukkig niet meer :).